این شعر که کاندیدای شعر برگزیده ی سال 2005 شده سروده ی یک بچه ی آفریقایی است و استدلال زیبا و شگفت انگیزی دارد :
وقتی به دنیا میام، سیاهم،وقتی بزرگ میشم، سیاهم،
وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم،وقتی می ترسم، سیاهم،
وقتی مریض میشم، سیاهم،وقتی می میرم، هنوزم سیاهم ...
و تو، آدم سفید،وقتی به دنیا میای، صورتی ای،
وقتی بزرگ میشی، سفیدی،وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی،
وقتی سردت میشه، آبی ای،وقتی می ترسی، زردی،
وقتی مریض میشی، سبزی،و وقتی می میری،خاکستری ای ...و تو به من میگی رنگین
پوست؟؟؟!!!